U našem centru je takođe dostupna psihoterapija sa akcentom na porodičnu psihoterapiju. To je terapijski model koji uzima u obzir porodicu kao celinu koja se sastoji od podsistema i pojedinaca. Psihoterapijske tehnike pomažu socio-emocionalni razvoj deteta i uključuju celu porodicu. Roditelji su uključeni u terapiju deteta kroz edukacije i savetovanje.
Porodična psihoterapija je savremeni terapijski model koji obuhvata rad sa pojedincem, partnerima i porodicom. Ono što je razlikuje od ostalih je sistemski pristup pojedincu i porodici. Sistemska porodična psihoterapija porodicu posmatra kao celinu koja je veća od zbira njenih pojedinačnih delova, tj. njenih članova. Promena kod jednog člana porodice utiče na ostale članove, a samim tim dolazi do promene u celom porodičnom sistemu. Tako pristupajući, porodična terapija uzima u obzir kontekst u kojem pojedinac i porodica živi i to na nivou većih sistema kao što su šira porodica, društvena zajednica, kultura, nacija, kao i na nivou subsistema kao što su roditeljski, partnerski, sibling-braća i sestre. Porodična terapija ne smatra da je pojedinac problem ili da je problem u pojedincu, već u odnosima, relacijma i interakcijama koje ostvaruje u porodici.
Porodična terapija je psihoterapijski metod, psihosocijalna intervencija, koja je usmerena na porodicu kao celinu i ima za cilj da se promene psihološki i psihijatrijski problemi u funskcionisanju porodice i porodičnim odnosima. Porodična terapija je širi pojam od sistemske porodične terapije, koja je danas zaštitni znak za ovu grupu psihoterapijskih metoda. Ponašanje članove porodice razume se kao proizvod sistema koji funkcioniše prema principima kružne uzročnosti: sagledava se značaj i smisao povezanosti simptomatskog ponašanja člana porodice i porodičnog sistema.
Istraživanja pokazuju da ova vrsta psihoterapije daje izuzetne rezultate u radu sa sledećim
temama:
• Razvojni problemi porodice i adaptacija na novonastale okolnosti sa razvojem porodice
(ulazak u brak, rođenje deteta, polazak deteta u vrtić ili školu, adolescencija, razdvajanje
dece i roditelja, starost roditelja i život bez dece u porodici)
- Roditeljstvo
- Separacija i razvod
- Bračni i porodični konflikti
- Gubitak i tugovanje
- Socijalna adaptacija
- Anksiozna i depresivna stanja
- Posle-porođajne depresije
- Sterilitet
- Poremećaji ishrane
- Bolesti zavisnosti
- Traumatska iskustva i iskustva nasilja
- Emocionalni problemi dece i adolescenata
- Poremećaji ponašanja dece i adolescenata
- Individualni i profesionalni stress
Porodična terapija se bavi problemima koje ljudi imaju u kontekstu njihovih odnosa sa značajnim osobama u njihovim životima i njihovim društvenim mrežama. To je dobro priznat psihoterapijski pristup, koji se prvenstveno bavi porodičnim sistemom kao društvenom jedinicom, za razliku od drugih psihoterapijskih pristupa kao što su psihodinamička ili kognitivno-bihevioralna terapija, koja se fokusira na pojedinca. Porodična terapija i sistemska praksa je heterogeno polje; postoje različite škole i modeli koji dele nekoliko principa i vodećih pretpostavki. Neki od zajedničkih ciljeva porodične terapije mogu biti, na primer, poboljšanje porodičnog funkcionisanja na različitim nivoima, unapređenje međusobnog razumevanja i emocionalne podrške među članovima porodice, razvoj veština suočavanja i strategije rešavanja problema u različitim životnim dilemama i situacijama.
Sesija porodične terapije obično traje između 60-90 minuta; Intervali između sesija su od jedne do nekoliko sedmica u zavisnosti od predstavljenih problema, potreba članova porodice, stadijuma tretmana i drugih varijabli. Odluke o ovim pitanjima se dogovaraju u saradnji sa klijentima i svim drugim uključenim profesionalcima. Iako je teško proceniti i veoma se razlikuje, prosečna dužina tretmana porodične terapije kreće se u rasponu od 6 do 20 sesija.
