Odgovarajući stavovima humanističke psihologije, razvojnog potencijala deteta - kao i u priznavanju njihovih snaga, kao i njihovih hendikepa, i važnosti odnosa terapeut-dete su centralni faktori u Orff-ovoj terapiji. Osnova Orff-ove filozofije je verovanje da je razvoj muzike predodredjen u životu svakog pojedinca. Orff muzikoterapija je aktivni oblik muzičke terapije koji koristi veštine i sposobnosti dece s određenim teškoćama u razvoju, a razvila se na osnovu kliničkog iskustva. Za tu terapiju karakteristično je njeno interatkivno i multisenzorno delovanje. Muzička sredstva u ovoj metodi su govor, ritam, gest, mimika, melodija, pokret i rukovanje Orff-ovim instrumentima. Primenom ove terapije ciljno se pospešuje opuštanje i koncentracija, razvoj percepcije (taktilne, akustičke, prostorne, optičke) i kordinacija. Orff muzikoterapija, već preko 20 godina, uspešno se primenjuje u referentom dečijem centru za decu i omladinu sa smetnjama u razvoju u Minhenu.
Jak naglasak na socijalnu integraciju i uključenost roditelja u terapijski proces koji se nalazi u socijalnoj pedijatriji takođe utiče na teorijske osnove. Poznavanje razvojne psihologije stavlja u perspektivu kako razvojne teškoće utiču na dete, kao i njihova socijalna i porodična sredina.
Osnova za interakciju u ovoj metodi je poznata interakcija u kojoj se terapeut susreće sa detetom na svom nivou i reaguje u skladu sa njihovim inicijativama, kombinujući humanističke i razvojne filozofije psihologije. Uključivanje roditelja u ovu vrstu interakcije tako što će direktno učestvovati ili posmatrati tehnike terapeuta, roditelje opskrbljuje idejama o tome kako da na odgovarajući način komuniciraju sa svojim detetom, čime se neguje pozitivan odnos roditelj-dete.
Muzika je odigrala važnu ulogu u istraživanju suočavanja sa autizmom, uglavnom u dijagnostici, terapiji i bihevioralnim sposobnostima prema naučnom članku koji su napisali Thenille Braun Janzen i Michael H. Thaut. Ovaj članak je zaključio da muzika može pomoći autističnim pacijentima da usavrše svoje motoričke sposobnosti i veštine pažnje, kao i zdrav razvoj neurološke komunikacije i veštine interakcije. Muzička terapija je takođe dala rezultate pozitivnim poboljšanjem selektivne pažnje, proizvodnje govora i obrade jezika i akvizicije kod autističnih pacijenata.
Muzikoterapija ima višestruke koristi koje doprinose očuvanju zdravlja i težnji ka rehabilitaciji dece. Napredna tehnologija koja može pratiti kortikalnu aktivnost nudi pogled na to kako se muzika angažuje i proizvodi promene u mozgu tokom percepcije i produkcije muzičkih nadražaja.
Muzikoterapija, kada se koristi sa drugim metodama rehabilitacije, povećala je stopu uspešnosti senzomotorne, kognitivne i komunikativne rehabilitacije. Postizanje cilja fizičke rehabilitacije zasniva se na postojećoj motivaciji i osećanju deteta prema muzici i njihovoj posvećenosti da se uključe u smislene napore.
Muzikoterapija koja se koristi u rehabilitaciji dece je imala značajan naglasak na senzorimotornom razvoju, uključujući ravnotežu i položaj, lokomociju, agilnost, pokretljivost, opseg pokreta, snagu, lateralnost i usmeravanje. Muzika može da motiviše i pruži osećaj distrakcije. Utvrđeno je da ritmički stimulansi pomažu u balansiranju treninga za one sa povredom mozga.